Εικόνα. Παραγωγή δεδομένων σε ξεχωριστές βάσεις δημιουργώντας σημαντικά προβλήματα. Ο κατακερματισμός των δεδομένων και η διατήρησή τους σε διαφορετικές, μη ελεγχόμενες δομές επηρεάζει όλη την επιχειρηματική δραστηριότητα και την παραγωγικότητα. Η πρόσβαση στα δεδομένα είναι προβληματική.

Πολύ γρήγορη ιστορία επιχειρηματικού λογισμικού της τελευταίας 25ετίας.

Το Internet έφερε επανάσταση στην παραγωγή και στη ‘ροή’ της πληροφορίας. Συνδυάστηκε με τη δραματική πτώση των τιμών δίσκων και μνήμης και έτσι γρήγορα φτάσαμε στα Big Data και στην ανάγκη ανάλυσης των δεδομένων. Το μέγεθος και η ευκολία πρόσβασης στα δεδομένα ανέστησε παλιούς γνωστούς αλγόριθμους (που είχαν εγκαταλειφθεί γιατί απαιτούσαν πολλά δεδομένα για να λειτουργήσουν) κι έτσι τώρα είμαστε στην εποχή του AI (τεχνητή νοημοσύνη) και ML (μηχανική μάθηση). Την ίδια εποχή το ανοικτό λογισμικό, κυρίως λόγω των δυνατοτήτων συμμετοχής μέσω Internet αναπτύχθηκε εκθετικά κι έδωσε σημαντικά δείγματα εξαιρετικού software που χρησιμοποιείται από σχεδόν όλες τις επιχειρήσεις παγκοσμίως. Είτε το γνωρίζουν είτε όχι.

Η Ελληνική πραγματικότητα σήμερα.

Η είσοδος της τεχνολογίας στις επιχειρήσεις θα έπρεπε να συνοδεύεται από σημαντική αύξηση στην παραγωγικότητα. Οι δείκτες δυστυχώς είναι κακοί: Η παραγωγικότητα μειώθηκε σωρευτικά το 2010-18 κατά 5.8% ενώ στην Ευρωζώνη αυξήθηκε κατά 5.2% κατά μέσο όρο (στοιχεία Eurostat).^{[1,2] .} Είμαστε προ τελευταίοι στην Ευρωζώνη (τελευταία είναι η Βουλγαρία) για το 2020^[3].

[1] https://m.naftemporiki.gr/story/1520564

[2] https://m.naftemporiki.gr/story/1373998

[3] https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/tesem160/default/table?lang=en

Το πιο κοινό επιχειρηματικό λογισμικό που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα, είναι περισσότερο ‘λογιστικού τύπου’ ή ‘ταμειακού τύπου’. Είναι το πρώτο είδος λογισμικού που ‘μπήκε’ στις επιχειρήσεις κι από τότε καταδυναστεύει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι λογισμικό που πολλές φορές βασίζεται σε αρχές, τρόπους και μοντέλα που αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του ‘90, την εποχή του PC με τη δισκέτα. Ακόμα και λογισμικά που φτιάχτηκαν την πρώτη δεκαετία του 2000 δεν μπόρεσαν να ενσωματώσουν δύο εξαιρετικά σοβαρές και σημαντικές αλλαγές: Internet και Big Data. Βέβαια ‘δουλεύουν’ και σήμερα αλλά αυτό προκύπτει όχι από σχεδιασμό και με βάση τα νέα χαρακτηριστικά της εποχής μας, αλλά από προσαρμογή. Ποτέ δε σχεδιάστηκαν με βάση τη λειτουργία κάποιας συγκεκριμένης επιχείρησης και είναι τύπου ‘ένα για όλους’. Σαν να μην έφταναν αυτά η λειτουργικότητα εξαρτάται συνήθως κι από την ικανότητα του εκάστοτε συνεργάτη που κάνει την παραμετροποίηση. Τα χειρότερα όμως είναι η δυσκολία (και το κόστος) αλλαγών και η δυσκολία πρόσβασης στα δεδομένα.

Δυστυχώς αυτά τα ‘ταμειακού τύπου’ λογισμικά αποτελούν ακόμα και σήμερα τους ακρογωνιαίους λίθους του επιχειρηματικού λογισμικού στις Ελληνικές επιχειρήσεις και δημιουργούν είτε αξεπέραστα, είτε κοστοβόρα προβλήματα, αδυνατούν να δράσουν ενισχυτικά στην επιχειρηματική δραστηριότητα και δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης που κρατούν τις Ελληνικές επιχειρήσεις δέσμιες σε χαμηλή παραγωγικότητα και δέσμιες σε ‘υποχρεωτικά’ συμβόλαια υποστήριξης. Αν συνδυαστεί αυτό με την ανάγκη χρήσης κι άλλων λογισμικών για άλλες δραστηριότητες, όπως είναι Β2Β λογισμικά, λογισμικά για τη διαδικτυακή παρουσία της επιχείρησης και το marketing (site, facebook, instagram, google, e-shop), λογισμικά που συνοδεύουν μηχανές παραγωγής από τον κατασκευαστή, άλλα SaaS (Software as a Service), δημιουργούνται συνθήκες κατακερματισμού των δεδομένων κι αυτό επηρεάζει άμεσα και έμμεσα την παραγωγικότητα, τον προγραμματισμό, τη βελτιστοποίηση και την κερδοφορία.

Η τεχνολογία για πολλές μεσαίες και μεγάλες Ελληνικές επιχειρήσεις γίνεται περισσότερο ένα αναγκαίο κακό. Τα στελέχη δεν την καταλαβαίνουν, τη φοβούνται ή έχουν άγνοια και τη θεωρούν κάτι πολύπλοκο. Ξεχνούν ότι η τεχνολογία είναι εκεί για να διευκολύνει την επιχειρηματική δραστηριότητα, για να ανοίξει νέους δρόμους και να προωθήσει νέους τρόπους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μην μπορούν να διακρίνουν την καλή τεχνολογία από την κακή, να διακρίνουν την τεχνολογία που θα βοηθήσει την επιχειρηματική δραστηριότητα από εκείνη που θα δημιουργήσει προβλήματα και έξοδα. Δεν μπορούν να έχουν απαιτήσεις από τους τεχνικούς συνεργάτες και να θέτουν σ’αυτούς στάνταρντ. Τελικά, πάρα πολλές επιχειρήσεις έχουν σχεδόν ίδιες υποδομές με ίδια λογισμικά που λίγο πολύ βασίζονται σε ξεπερασμένες τεχνολογίες επιχειρηματικού λογισμικού.  Δουλεύουν ακόμα με τα δεδομένα τους μέσω MS Excel (μετά από πολύ λίγο χρόνο, υπάρχει μόνο ένας υπάλληλος/στέλεχος που ξέρει τι κάνει κάθε Εxcelάκι). Κι όμως, οι νέες ιδέες και τα μοντέλα είναι απλά!

Στο δεύτερο μέρος θα δούμε τι μπορεί να γίνει.

Δημήτρης Χριστόπουλος, PhD

Data City Services CEO

Μέρος 2ο